Δημόσιες τουαλέτες
Περνώντας κάποιος από εκπαιδευτικά ιδρύματα,σταθμούς υποδοχής,γήπεδα και γενικά χώρους όπου αναπτύσσεται έντονη κινητικότητα είναι εξαιρετικά απίθανο να μην έχει αντικρίσει τα μικρά κείμενα ανώνυμων γραφιάδων σε μέρη που δεν προαλείφονται για την συγγραφική δραστηριότητα.Ερωτικές εξομολογήσεις που δεν βρήκαν το κουράγιο να ειπωθούν,στιχάκια φαντάρων,έγγραφοι καημοί οπαδών ποδοσφαιρικών ομάδων,αντιδικίες πολιτικού περιεχομένου που γυρίζουν επιδεικτικά την πλάτη τους στο όποιο θεσμικό πλαίσιο.
Μια καταγραφή εκφάνσεων της ζωής πάνω σε φθηνά πλακάκια,πολλές φορές δοσμένη με χιούμορ και επιγραμματική ευστοχία.
Το ιδιότυπο άβατο κινεί το συνεσταλμένο χέρι όσων αποπειρώνται να εκφραστούν δημόσια μπροστά σε μύρια άγνωστα μάτια.Τι και αν αναλώνονται συνήθως σε κοινοτοπίες ή χυδαιότητες,σε "αναδημοσίευση" τσιτάτων και γνωστών αποφθεγμάτων;Εσύ συλλαμβάνεις τον εαυτό σου να παρακολουθεί μια φανταστική κουβέντα που ανοίγεται μπροστά του,από τη θέση του αμέτοχου θεατή ή αναγνώστη.
Βγαίνοντας έξω,αναλογίζεσαι τον αριθμό των αφανών συγγραφέων που αναζήτησαν έρεισμα σε έναν μαρκαδόρο,τον χρόνο που έχει περάσει φθείροντας τους ίδιους αλλά αφήνοντας άθικτα τα κείμενα τους,τις διαψεύσεις που πιθανώς συνάντησαν και απλά μονολογείς:Merde!
posted by still ill @ 7:01 PM
3 Comments:
Παντα απολαμβανα τα περισσοτερα κειμενακια που διαβαζα σε τοιχους και πιο πολυ αυτα που ηταν γραμμενα σε κοινοχρηστες τουαλετες.
Βεβαια στην πλειοψηφια των πλακακιων εβρισκα μεγαλη δοση χιουμορ.Ξερεις ομως? Ποτε δεν σκεφτηκα την πιθανοτητα να εχει αλλαξει κατι στο διαστημα που μεσολαβει απο την γραφη μεχρι το δικη μου αναγνωση.Ουτε για τον χρονο που μπορει να τους εχει φθειρει, ουτε για απογοητευση.
Παραδοξως εστιαζα μονο στο κειμενο και προσπαθουσα να φανταστω τα εξωτερικα χαρακτηριστικα αυτου που τα γραφει...
ισως και να'χεις δικιο.
Μάλλον δεν έτυχε γιατί και το κείμενο το ίδιο δεν προσφέρθηκε.Για παράδειγμα,σε ένα σταθμό των ΚΤΕΛ του νομού Έβρου,στην Ξηροκρήνη της Θεσσαλονίκης είχα διαβάσει ένα ωραίο κείμενο-εξομολόγηση κάποιου,προφανώς στρατιώτη,για μια κοπέλα.Είχε σημειωμένη την ημερομηνία,δέκα χρόνια πριν.Αναρωτήθηκα έτσι τι να έγινε αυτό το παιδί,αν τα συγκεκριμένα λόγια τα απεύθυνε στην άμεσα ενδιαφερόμενη,αν την άγγιξαν όπως τους άλλους φαντάρους που διερχόμενοι από το σταθμό τα διάβαζαν αναγνωρίζοντας στο κείμενο κάτι που και οι ίδιοι ήθελαν να εκφράσουν αλλά δεν μπορούσαν,κ.ο.κ.
Σαν φαντασιοκοπήματα ονειροπαρμένου ακούγεται,το ξέρω,αλλά κάποιες φορές το μυαλό επιθυμεί να γλιστράει σε τέτοιες ονειροπολήσεις.
μια χαρα ειναι οι ονειροπαρμενοι,τι κακο εχουν δηλαδη?
τωρα μιλας σε μια σουπερ ονειροπαρμενη, οποτε να ξερεις ο,τι παλαβο και να γραψεις ... εγω το καταλαβαινω.
φιλια και καλη εβδομαδα
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home